Rebellion'daki Sniper Elite geliştiricilerinin yeni hayatta kalma aksiyon oyunu olan 90 dakikalık bir Atomfall demosu sırasında yaşadığım İngiliz kırsalında heyecan verici bir yolculukta bana katılın. Kısa süre önce Kuzey Londra'da bir pint ve bazı uygulamalı oyun süreleri için bir pub ziyaret ettim ve Atomfall'un açık uçlu görev tasarımı ve ürkütücü atmosferi ile ilgilendi. Kendimi, bir kriket sopasıyla masum bir yaşlı kadın da dahil olmak üzere her NPC'ye saldırırken kendimi vahşi bir dönüş yaptı. Bunun neden olduğunu araştırmama izin verin.
Atomfall'da, en önemsiz homurdanandan en önemli görev verene kadar her NPC öldürülebilir. Demoya başladığımda, oyunun tasarımının bu yönünü test etmeye karar verdim. Yaklaşımım sofistike olmaktan uzaktı; Cumbria'nın bu dijital yorumlamasını keşfetmeye sadece iki dakika, yanlışlıkla bir tripwire alarmını tetikledim, beni bir kriket sopasının künt tarafını kullanarak üç uyarılmış gardiyanı almaya zorladım, bu da cinayet ortağımı kanlarında vaftiz edildikten sonra mizahi bir şekilde adlandırdım.
Daha sonra, video oyunlarında okçuluk sevgimi tatmin eden hevesle donatıldığım bir yay ve ok aldım. Bu, hem uzun hem de kısa menzilli karşılaşmaları ele almamı sağladı ve kriket yarasama bir mola verdi. Daha fazla keşfettiğim gibi, oyunun halk korku etkilerinin net bir başını sallayan yükselen bir hasır adamla karşılaştım. Bu unsurlar, Atomfall'un segmentli dünyasının kalbindeki gizemi, birden fazla "açık bölgeden" oluşan rahatsız edici atmosfere katkıda bulunur. Bu ürkütücü ortam beni bir zamanlar barışçıl, şimdi İngiltere'nin ışınlanmış bir kısmına yol açan felaket olayı daha fazla merak etti.
Gizemi tefekkürüm, muhtemelen hasır adama bağlı bir grup druid tarafından kesintiye uğradı. Yeni yayım için mükemmel hedefler olarak hizmet ettiler ve düştükçe yardım edemedim, "Ben Robin Bloody Hood" diye düşündüm. Londra Pub'da gerçekliğe geri dönerek, sadece sabah 10 olduğunu fark ettim ve henüz içkime dokunmadım.
Yay kullanımı tatmin edici hissetti, ancak ilgimi gerçekten yakalayan şey Atomfall'un yenilikçi dayanıklılık sistemiydi. Geleneksel bir tükenme ve yenilenme çubuğu yerine, oyun fiziksel olarak zorlu eylemlerle artan bir kalp atış hızı monitörü kullanıyor. Örneğin, uzun bir süre için sprint yapmak, kalp atış hızınızı 140 bpm'nin üzerine çıkarabilir, bu da savaştaki amacınızı ve doğruluğunuzu etkileyebilir. Daha sonra, beceri ağacı nispeten basit görünse de, yüksek bir kalp atış hızının bowstring'i çizme üzerindeki etkisini hafifleten bir yay ustalığı beceri kılavuzu buldum. Bununla birlikte, ister gizli veya doğrudan savaş olsun, oyuncuların karakterlerinin becerilerini tercih ettikleri oyun tarzına uyarlamasına izin verecek kadar esnek görünüyordu.
Atomfall ekran görüntüleri
13 resim 
Tek kayda değer başarım birkaç druidin ortadan kaldırılmasıyla, kapsayıcı hedefimi merak edebilirsiniz. Başlangıçta ben de öyle. Casterfall Woods bölgesini amaçsız araştırmam, beni eski bir madenin yakınında Mother Jago adında bir bitki uzmanına yönlendiren bir not bulana kadar önemli bir şey ortaya çıkarmamıştı. Yol boyunca, bir enerji santralinin-İngiltere'nin kıyamet sonrası inişinin görünen kaynağı-ve ormandan uzak durmak için ürpertici bir uyarı ile çalan bir telefon kutusu gibi uğursuz, parıldayan renkler gibi daha büyük bir anlatı ile karşılaştım.
Yol, bir höyük kafatası ve kemikle çevrili "Kayıp" kelimeleriyle boyanmış, rahatsız edici bir alarm sistemi ile donatılmış eski bir kayıkhane gibi çevresel hikaye anlatımı ile noktalandı. Atomfall'un atmosferi sakin, yapraklı ormanlar ve sürünen terör bölgeleri arasında salınır ve takipçiye hem ton hem de oyun tasarımında serpintiden daha fazla karşılaştırma yapar.
Yolculuğum bana klasik nokta ve tıklama maceralarını hatırlattı, burada her konuşmayı keşfetmek ipuçları bulmanın anahtarıdır. Başka bir druid katliamından ve bahçe merkezlerini otlar için yağmaladıktan sonra, şirin tahsis geri çekilmesinde Mother Jago ile tanıştım. Erik renkli bir ceket ve bir hayvan kafatası ve gül ile süslenmiş bir şapka giymiş, Angela Lansbury'nin suç çözme yerine karanlık büyüye dalmış gibi görünüyordu. Ancak, ortaya çıkan gizemle ilgili sorularıma net bir cevap sunmadı ve beni bir sonraki potansiyel müşterimi aramak için her diyalog seçeneğini tüketmeye zorladı. Sonunda, Druids'in müstahkem kalesinde rehin tutulan bitkisellik kitabının güvenli bir şekilde geri dönüşü karşılığında değerli bilgiler sundu.
Atomfall'un serbest biçimi tasarımı, kaleye herhangi bir açıdan yaklaşmamı sağladı ve yandan saldırmayı seçtim. Yolda, terk edilmiş bir benzin istasyonunun yakınında bir Druid devriyesi ile karşılaştım ve "Forekourt Savaşı" na yol açtım. Düşman AI özellikle reaktif olmasa da, oyunun vurgulanmasına rağmen viseral savaş tatmin ediciydi. Bunun yerine, düşman karşılaşmaları daha çok ana odaktan eğlenceli bir dikkat dağıtıcı gibi görünüyordu: dünyanın sırlarını ortaya çıkarmak.
Bazı balta kullanan kabadalarla uğraştıktan sonra kalenin dış duvarlarına girdim ve kilitli bir kulübeye tökezledim. Harita koordinatları olan bir not, anahtarların güneydoğu için çok uzak olduğunu ve Atomfall'un nesnel belirteç eksikliğini ve oyuncu güdümlü keşiflere güvenmeyi yansıtan olduğunu gösterdi. Koordinatları takip etmek yerine, Merkezi Keep'i kontrol etmeye karar verdim, göndermek için daha fazla druid bulmaya karar verdim, ancak kitabın işareti yok. Atomfall'un misyon tasarımı kasıtlı olarak geniş, oyuncuları elle tutulmadan düşünmeye ve keşfetmeye zorluyor.
Koordinatların ardından, tüfek mermilerime neredeyse yenilmez olduğunu kanıtlayan bir zehir bitkisi canavarı ile karşılaştım. Skyrim tavşan atlama becerilerimi kullanarak, önceki bir kurbandan anahtarları almak için atladım, sadece Bitkiselizm kitabında değil, kulübede bir perk noktası ve cephane bulmak için.
Hayal kırıklığına uğramış, yüksek rahibe ve takipçilerini öldürdüğüm, bir SMG, zehir bombaları için bir tarif ve yeni Questlines'ı ima eden atomik bir pil bulduğum kalenin göbeğine daha derin girdim. Yine de kitap yok.
Oturumum bittikten sonra kitabın bir masada olduğunu öğrendim. Bu vahiyden önce, kitabın bir ruse olduğuna inandım ve hayal kırıklığımda Jago Ana'yı öldürmeme yol açtım. Vücudunu arayarak, kitap için alışveriş yapmayı amaçladığı "değerli bilgiler" olan zehirli canavarla mücadele etmek için bir tarif buldum.
Atomfall'un Rebellion'daki geliştiricileri, hikayeyi tamamlamanın bazıları için "dört veya beş saatten az" alabileceğini gösteriyor, ancak çoğu oyuncu yaklaşık 25 saat geçirecek. Demo katılımcım, çökmüş bir helikopterle başlayıp katil robotlar ve mutantlarla yeni bir bölgeyi keşfederek tamamen farklı bir deneyime sahipti. Bu, Atomfall'un yüzeyinin altında zengin, çeşitli bir dünya olduğunu göstermektedir.
Atomfall'un hedefleri sinir bozucu bir şekilde belirsiz olsa da, oyun gizlenmiş görev tasarımı ile kapsamlı bir keşif ve katılımı ödüllendiriyor. Yan ve ana hedefler arasındaki bulanık çizgiler, her karar için heyecan verici bir tehlike unsuru ekler ve oyuncuları kendi anlatılarını yaratmaya ve ışınlanmış İngiliz kırsalındaki olaylar için benzersiz açıklamalarını ortaya çıkarmaya teşvik eder. Anne Jago ile olan şiddetli sapma rağmen, hikayemin nasıl ortaya çıkacağını görmeye hevesliyim.
Ellerim rampamdan kanladı, tam İngiliz modu kucaklamaya karar verdim: Kriket sopamı al, pub'a git ve hepsinin patlamasını bekle.
