Ga met me mee op een spannende reis door het Engelse platteland, dat ik heb ervaren tijdens een 90 minuten durende demo van Atomfall, het nieuwe overlevingsspel-spel van de ontwikkelaars van Sniper Elite bij Rebellion. Ik heb onlangs een pub in Noord-Londen bezocht voor een pint en wat praktische speeltijd en bleef geïntrigeerd door het open missieontwerp van Atomfall en de griezelige sfeer. Mijn ervaring nam een wilde wending toen ik merkte dat ik elke NPC in zicht aanviel, inclusief een onschuldige oude dame, met een cricket vleermuis. Laat me duiken waarom dit is gebeurd.
In Atomfall kan elke NPC, van de meest onbeduidende grom tot de cruciale quest-gever, worden gedood. Toen ik aan de demo begon, besloot ik dit aspect van het ontwerp van de game te testen. Mijn aanpak was verre van verfijnd; Slechts twee minuten na het verkennen van deze digitale weergave van Cumbria, leidde ik per ongeluk een Tripwire -alarm, waardoor ik drie gewaarschuwde bewakers had gedrukt met behulp van de botte kant van een cricket vleermuis, die ik mijn moordpartner humoristisch noemde nadat het in hun bloed was gedoopt.
Later verwierf ik een boog en pijl, die ik gretig heb uitgerust, die mijn liefde voor boogschieten in videogames bevredigde. Hierdoor kon ik zowel lange als korte-afstandsontwikkelingen omgaan, waardoor mijn cricketwatte een pauze kreeg. Terwijl ik verder onderzocht, kwam ik een torenhoge rieten man tegen, een duidelijke knipoog naar de folk horror -invloeden van het spel. Deze elementen dragen bij aan de verontrustende sfeer die ten grondslag ligt aan het mysterie in het hart van de gesegmenteerde wereld van Atomfall, bestaande uit meerdere "open zones". Deze griezelige setting maakte me nieuwsgieriger naar het catastrofale evenement dat leidde tot dit ooit vredige, nu bestraalde deel van Engeland.
Mijn contemplatie van het mysterie werd onderbroken door een groep druïden, waarschijnlijk verbonden met de rieten man. Ze dienden als perfecte doelen voor mijn nieuwe boog, en terwijl ze vielen, kon ik niet anders dan denken: "Ik ben Robin Bloody Hood." Ik snapte terug naar de realiteit in de Londense pub, ik realiseerde me dat het pas 10 uur was en ik had mijn drankje nog niet aangeraakt.
De boog voelde zich bevredigend om te gebruiken, maar wat mijn interesse echt vastlegde, was het innovatieve Stamina -systeem van Atomfall. In plaats van een traditionele uitputtende en regenererende balk, gebruikt het spel een hartslagmeter die toeneemt met fysiek veeleisende acties. Sprinting voor een langere periode kan bijvoorbeeld uw hartslag boven 140 bpm duwen, wat uw doel en nauwkeurigheid in de strijd beïnvloedt. Ik vond later een handleiding voor het bewerken van Bow Mastery die het effect van een hoge hartslag op het tekenen van de Bowstring verzachtte, hoewel de vaardigheidsboom relatief eenvoudig leek. Het leek echter flexibel genoeg om spelers in staat te stellen de vaardigheden van hun personage aan te passen aan hun favoriete speelstijl, of dat nu stealth of directe gevechten zijn.
Atomfall screenshots
13 afbeeldingen 
Omdat mijn enige opmerkelijke prestatie de eliminatie van verschillende druïden is, vraag je je misschien af over mijn overkoepelende doel. Ik deed het ook, aanvankelijk. Mijn doelloze verkenning van de regio Casterfall Woods had niets belangrijks opgegraven totdat ik een briefje vond dat me naar een kruidkundige genaamd Moeder Jago, in de buurt van een oude mijn. Onderweg stuitte ik op hints van een groter verhaal, zoals de onheilspellende, glinsterende kleuren die over een energiecentrale zweven-de schijnbare bron van Groot-Brittannië's afkomst in de post-apocalyps-en een telefoonbox die belde met een huiveringwekkende waarschuwing om uit het bos te blijven.
Het pad was bezaaid met het vertellen van omgevingsverhalen, zoals een oud botenhuis opgetuigd met een verontrustend alarmsysteem, geschilderd met de woorden "GRIJD VERLIEDIG", omgeven door een heuvel van schedels en botten. De atmosfeer van Atomfall oscilleert tussen serene, lommerrijke bossen en zones van sluipende terreur, die meer vergelijkingen met stalker trekt dan naar fallout, zowel in toon als in het spelontwerp.
Mijn reis deed me denken aan klassieke point-and-click-avonturen, waar het verkennen van elk gesprek de sleutel is tot het vinden van aanwijzingen. Na nog een Druïde bloedbad en het plunderen van hun tuincentrum voor kruiden, ontmoette ik moeder Jago bij haar schilderachtige toewijzing. Gekleed in een pruimenkleurige jas en een hoed versierd met een dierenschedel en rozen, leek ze op Angela Lansbury die in donkere magie dobbelde in plaats van op te lossen. Ze bood echter geen duidelijke antwoorden op mijn vragen over het zich ontvouwende mysterie en dwong me elke dialoogoptie uit te putten op zoek naar mijn volgende lead. Uiteindelijk bood ze waardevolle informatie in ruil voor de veilige terugkeer van haar herbalismeboek, dat werd gegijzeld in het versterkte kasteel van de Druïden.
Met het vrijvormontwerp van Atomfall kon ik het kasteel vanuit elke hoek naderen en ik koos ervoor om vanaf de zijkant aan te vallen. Onderweg kwam ik een druïde patrouille tegen bij een verlaten benzinestation, wat leidde tot de 'Battle of the Forecourt'. Hoewel de vijandelijke AI niet bijzonder reactief was, was de viscerale gevecht bevredigend, hoewel niet het hoogtepunt van de game. In plaats daarvan leken vijandelijke ontmoetingen meer als een leuke afleiding van de belangrijkste focus: het ontdekken van de geheimen van de wereld.
Na het omgaan met wat axe-zwaaiende bruten, ging ik de buitenmuren van het kasteel binnen en stuitte op een gesloten hut. Een notitie met MAP-coördinaten suggereerde dat de sleutels ver naar het zuidoosten waren, als gevolg van het gebrek aan objectieve markers van Atomfall en afhankelijkheid van door spelers aangedreven exploratie. In plaats van de coördinaten te volgen, besloot ik de centrale keep te controleren, meer druïden te vinden om te sturen, maar geen teken van het boek. Het missieontwerp van Atomfall is opzettelijk stompe, uitdagende spelers om te denken en te verkennen zonder hand te houden.
Na de coördinaten kwam ik een monster van gifplant tegen dat bijna onoverwinnelijk bleek voor mijn geweerkogels. Met behulp van mijn Skyrim Bunny-hopping-vaardigheden, omzeilde ik het om de sleutels van een eerder slachtoffer op te halen, alleen om een PERK-punt en munitie in de hut te vinden, niet het Herbalism Book.
Gefrustreerd waagde ik dieper in de onderbuik van het kasteel, waar ik de Hogepriesteres en haar volgers doodde, een SMG vond, een recept voor gifbommen en een atoombatterij die hintte op nieuwe questlines. Toch geen boek.
Nadat mijn sessie was afgelopen, hoorde ik dat het boek op een tafel was geweest die ik meerdere keren had geslaagd. Vóór die openbaring geloofde ik dat het boek een list was, waardoor ik moeder Jago in mijn frustratie had gedood. Toen ik haar lichaam zocht, vond ik een recept om het gifmonster te bestrijden, dat de "waardevolle informatie" was die ze van plan was voor het boek te ruilen.
De ontwikkelaars van Atomfall bij Rebellion suggereren dat het voltooien van het verhaal voor sommigen "minder dan vier of vijf uur" kan duren, maar de meeste spelers zullen ongeveer 25 uur doorbrengen. Mijn collega -demo -deelnemer had een compleet andere ervaring, beginnend met een gecrashte helikopter en het verkennen van een nieuwe regio met moordende robots en mutanten. Dit suggereert een rijke, gevarieerde wereld onder het oppervlak van Atomfall.
Hoewel de doelstellingen van Atomfall frustrerend vaag kunnen zijn, beloont de game grondige verkenning en betrokkenheid bij zijn verborgen questontwerp. De wazige lijnen tussen zij- en hoofddoelstellingen voegen een spannend element van gevaar toe aan elke beslissing, waarbij spelers worden aangemoedigd om hun eigen verhaal te creëren en hun unieke verklaring voor de gebeurtenissen op het bestraalde Engelse platteland te ontdekken. Ondanks mijn gewelddadige omweg met moeder Jago, wil ik graag zien hoe mijn verhaal zich zal ontvouwen.
Mijn handen bebloed uit mijn rampage, ik besloot om de volledige Britse modus te omarmen: neem mijn cricketbat, ga naar de kroeg en wacht tot dit alles omblaast.
