Odkrywanie świata Taiko perkusji: głębokie zanurzenie się w japońską perkusję
Taiko (太鼓), obejmujący szeroką gamę japońskich bębnów, zajmuje znaczące miejsce w japońskim dziedzictwie muzycznym. Chociaż termin „Taiko” ogólnie odnosi się do dowolnego bębna w języku japońskim, na arenie międzynarodowej konkretnie oznacza różne japońskie bębny znane jako wadaiko (和太鼓, „bębny japońskie”) oraz styl gry na perkusji zespołowej zwany kumi-daiko (組太鼓, „ zestaw perkusyjny”). Skrupulatne wykonanie Taiko bębnów, różniące się w zależności od producenta, może obejmować wieloletni proces przygotowania zarówno korpusu bębna, jak i powłoki, w zależności od zastosowanych technik.
Zakorzenione w mitologii japońskiej, o historycznej obecności Taiko świadczą zapisy sugerujące ich wprowadzenie do Japonii poprzez koreańską i chińską wymianę kulturową już w VI wieku n.e. Co ciekawe, niektóre Taiko projekty przypominają instrumenty z Indii. Znaleziska archeologiczne z okresu Kofun (VI wiek) dodatkowo potwierdzają istnienie Taiko w Japonii w tej epoce. Ich role na przestrzeni dziejów były różnorodne i obejmowały komunikację, zastosowania wojskowe, akompaniament teatralny, ceremonie religijne, festiwale i współczesne występy koncertowe. Co więcej, Taiko odegrał istotną rolę w ruchach społecznych na rzecz grup mniejszościowych zarówno w Japonii, jak i poza nią.
Kumi-daiko, charakteryzujące się grą zespołową na różnorodnych instrumentach perkusyjnych, powstało w 1951 roku dzięki pionierskiej pracy Daihachi Oguchi i nadal rozwija się z renomowanymi grupami, takimi jak Kodo. Inne odrębne style, takie jak hachijō-daiko, rozwinęły się w określonych społecznościach japońskich. Globalny zasięg kumi-daiko jest niezaprzeczalny, a aktywne grupy performerskie obejmują Japonię, Stany Zjednoczone, Australię, Kanadę, Europę, Tajwan i Brazylię. Sztuka Taiko performansu obejmuje wiele elementów, w tym precyzję rytmiczną, strukturę formalną, techniki kija, tradycyjny strój i specyficzne używane instrumenty. Zespoły zazwyczaj składają się z różnych nagadō-daiko w kształcie beczki oraz mniejszych shime-daiko. Wiele grup wzbogaca swoje występy, włączając wokale, smyczki i instrumenty dęte drewniane.
